İnancım Kalmadı Şiiri - Osman Beyoğlu

Sizler; ey sırça köşlerde oturanlar,
Bıyıklarını burup, bizlere tepeden bakanlar,
Hak, hukuk kavramının içini boşaltanlar,
Üç koyun güdemeyecek, sahte imamlar!...

Sizler; Hakiki deri koltukların ardına saklananlar,
Doğruyu söyleyemeyecek kadar korkaklar!...
İçim yangın yeri, sözlerimden alınanlar,
Susarsam namerdim, utansın işte onlar!...

Sizler; Küfüre alkış tutan o alçaklar,
Karşıma çıkmaya cesareti dâhi olamayanlar,
Ne diye savunursunuz yanlışı, bre utanmazlar.
Bir tutam ümidim vardı elimde, çaldınız onu da hırsızlar!...

Sizler; kendini düşünen ödlek yürekler,
Helâl olsun kazandınız mertebeyi, yansın meşaleler,
Boynunuza takılsın, altından bir semer,
Sıra sıra dizilmişler, makamlara secde eder fikirsizler!...

Sizler var ya sizler; memleketin kanını emenler,
Kanından şüphe ederim, demezse diller,
Hayatın bir anlamı kalmamıştır, sözüm yere düşer,
Kapansın perde!...
Bitsin şiir!...
Sussun sözler!...