O belirsizliğin en belirli yanı
İnsanı içine çeken yaşam suları
Üstünde yürümek için bir sandal arıyorum
Ormanlara dalıp bir ağaç arıyorum
Bulana kadar koşmaya bir sebep var
İnancın ise sadece gölgesi peşimde
Ağacı unutup gölgeyi takip ediyorum
Sonra gölgeyi de kaybediyorum
Bir başkasında görüyorum bazen
Ya da bir şehirde bir sokakta
Belki bir şiirin en mütevazi mısrasında
Aramaksa aslolan bulmak değil
Yalnızca koşmayı seçiyorum
Sonra bir denizin kenarına varıyorum
Dalgalar tüm heybetiyle kucaklarken ruhumu
O gölgeyi görüyorum
Kaçıp kutusuna saklanıyorum
Bir soluk alıyorum ve anlıyorum
Bu yalnızca huzur
İşte bu...
Sükutun güzelliği...
Kayıt Tarihi : 17.11.2014 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve ne çok insan kendi atalarından aldığını bir şey katmadan, çıkarmadan aynı saflıkta kendisinden sonraki kuşaklara miras bırakıyor.
Ne çok şair, ne farklı parıltılarıyla, gölgeleriyle, izleriyle anlatıyor onu.
TÜM YORUMLAR (2)