İn Un Tranquilla Piazza İn Anatolia

bir yaz sabahı şehrimize kırmızı bir tren geldi
ağırca yanaştı çatısından kumrular uçuşan binaya
ben istasyon girişinde bir kanepede uyandım
in un tranquilla piazza in anatolia

yüreğim ağzımda bekledim kapıların açılmasını
açıldı kapılar / açıldı güzelliğin gül yaprakları ağaçlarda
bir tüy hafifliğinde trenden indi baharın en mağrur kızı
in un tranquilla piazza in anatolia

boşaldı evler çocuklar çığlıklarla koştu hat boylarında
büyük bekleyişteydi o saat bahçelere sığmayan turunçlar
tüm perdeler sıyrıldı tüm başlar uzandı sokaklara
in un tranquilla piazza in anatolia

kız salınarak geçti terk edilmiş binaların gölgelerinden
kucağı gül dolu bilekleri halhallı alev bir eşarp boynunda
saçları inadına siyah inadına uzun inadına upuzun saçları
in un tranquilla piazza in anatolia

[Aralık 2005 New York]
(*) Anadolu’da sakin bir meydanda