İnsandı...
İn...! sandı;
Bir Ân' dı;
Hayâl.? e uzandı,
Nûr'a kandı.
Yan...! dı..?
Hep andı....
Yandı.
Cân...! dı;
Cânân sandı,
Kandı...
Çok yandı,
Acı son...! du.
mustafa usta
Mustafa Usta2Kayıt Tarihi : 20.2.2007 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsandı... *** BEN İNSANDIM İn...! sandı; *** ONUDA İNSAN sandı bildi in arabca insandemek Bir Ân' dı; *** anlık bir olaydı hem insan anlıktır hemde yaşanan Hayâl.? e uzandı,*** hayalmi değilmi bilmediği birşey ama hayal diye uzandı Nûr'a kandı. *** uzandığım an nura kandım nurla kaplandım Yan...! dı..? *** yani onu bir yanım olarak hissettim sağ yan sol yan gibi Hep andı.... *** hep onu andım ismini andım Yandı. *** aşkla yandım Cân...! dı; *** ben candım Cânân sandı, *** onu canan sandım Kandı... *** ama aldandım kandım Çok yandı, *** bu yanmada başka bir yanma aldandıktan sonraki Acı son...! du. *** ve acı bir bitişti mustafa usta tam olarak anlatmak istediğim bu şekildi ama nasıl anlaşıldı bilmiyorum saygılarımla ilginize teşekkür ederim işaret anlatımlarında yanlışlar varsa bildirirseniz memnun olurum
Saygı ve sevgilerimle..
saygıyla
TÜM YORUMLAR (4)