“Gel mene tanıtdır dostu düşmeni
Hardasan, hardasan gel avut meni.”
Bahtiyar Vahapzade
Pek kızarım şu –insanca-lafına
Belki insanlardan, insandan...
İnsanlık taslayan ahmak kafadan.
İn san lık
Taslayanlardan.
Nefretim var şu –insanca- lafına
Kalmaz ki değeri gece olunca.
Güneş batıp herkes eve gidince,
İn san lık
Satarlar köşe başında.
Kim bilir kaç sarhoş baba var sokakta
Anneler evlerde, kızlar kucakta
İmdi fuhuş ırak değil ocakta
İn san lık
İffet satarlar.
Analar var boya dolu suratı
Baba sızmış fıçı olmuş vücudu
Kızı başka, oğlu başka yerlerde
Baba evden, kız kendinden habersiz.
Sabah olur gözler zorla açılır.
Kız taranır, ana boya sürünür,
Yorgun baba kıravat taktırır,
Bir yuvada böyle günler geçerdi.
Kayıt Tarihi : 30.5.2006 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!