İmparatorluğun Böylesi Şiiri - Ercan Cengiz

İMPARATORLUĞUN BÖYLESİ

bereketli topraklarda tutulduğunda güneş
güneşin önünde kararmış bir dünya
akan kanaydı hesaplar
güneşin önüne attığında kendini
ay ödedi bütün hesabını
söylenecek sözleri kaldı boşlukta
onlara kızmış olmalıydı bu güneş
durduk yere karartmazdı yeri göğü

güneş ki sığındıkları tek güçtü
günahlarının, sevaplarının, yokluklarının
üzerinde yaşadıkları toprağın
yüzünü güldürende o güneşti
şimdi görmek istemiyorsa yüzlerini
akan kandan olmalıydı, bu şerden
savaştan, başkada kusurları yoktu
belki vardı da bulamadılar
yer, gök şahitleriydi ki toprağa akan kandan başka
gözlerinden düşen yaştan daha mı büyüktü kusurları
diz çöküp yalvardılar güneşe

bir tarafta Medler bir tarafta Persler vardı
kan candan çıktığında inlerdi toprak
ellerini açtıklarında güneşe
göğüs göğüseydiler hâlâ

savaşın ortası belki
ne uçakları vardı onların ne de kimyasal silahları
güneş çevirdiğinde yüzünü kandan
hasmından çekip ellerini güneşe açtılar
diz çöktüler güneşin önünde, yalvardılar
kanı durdurmak için tutulduğunda güneş
son uyarısı olmalıydı

güneşi anladıklarında durdurdular savaşı
barış doğdu her iki yanda, kan kaldı damarda

Medler ki İmparatorlukları boyunca
kendi dillerinde yazmak, konuşmak yerine
diğer dilleri kullandılar tarihi boyunca
bir insan ömründen fazla süren
o imparatorlukları
bir şiir de mi yazmazdı insan kendi dilinde
bir resim, bir heykel, bir roman
imparatorluk çökmüştü bu yüzden

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)