İmkansızlığın Çocuğunun Adı.. ''Acı'' dır..

İmkansız bir aşkın çocuğunun adı ‘ACI’ dır.. Her zaman itilip kakılmaya mahkum.. her daim kırılmaya müsait bir çocuktur O.. Aslında bir acı meyvedir..

Aslında O hiç istememiştir bunu.. Ama onu var eden sebepler o kadar büyüktür ki.. Onu var eden aşk o kadar kutsaldır ki.. O nun bir ömür yaşayacaklarını bile göze almasını sağlamıştır aşkın sahibine.. Acımasız yapmıştır.. bile bile ateşe atmıştır O çocugu..

ACI.. Ne kendini kendinden soyutlayabilir.. Nede var olmasına neden olanları unutabilir.. Onların yakasını hiç bırakmaz… İntikam alırcasına peşlerinden koşar imkansız aşkın sahibinin..

ACI.. Bilmez yaşananları.. anlayamaz o büyük sevdayı.. Suçlar.. neden diye sorgular..

Ben.. o ACI nın babasıyım.. İntikam alınacak kişi benim.. Kendi yarattığım ACI nın tek düşmanıyım..

Neden mi? Cünkü Tanrı’nın bana verdiği en kutsal şeyi yaptım.. Sevdim..

Sonuçlarını bile bile imkansızı denedim.. Kutsal yasaları çiğnedim.. Olması gereken doğal sürecin aksine hareket ettim.. Hz.Havva’nın yasak meyvesiydi benim için aşık olmak..

Hiç çekinmeden.. sonuçlarını bile bile dalından kopardım.. Yaratacağım ACI nın benden alacagı intikamıda hep bildim..

Yapılacak mahkemede suçlu bulunacağımıda biliyorum.. Bir çocuk gözü ile bakıyorum yaşayacaklarıma şu an.. Dar ağacı küçükken defalarca düştüğüm salıncaktan farklı görünmüyor bana..

Ey aşkımın sonucu.. ACI.. Senden kaçmayacağım.. sana açıklamalarda yapmayacağım.. Ben bir ‘Güneş’.. Bir Ay’ı sevdim.. Onu sana anlatmayacağım.. Ondan sana bahsetmeyeceğim.. Sana onu anlatırsam eğer.. Sende onu benim gibi sevebilirsin.. Ama asla bilmeyeceksin.. ACI nın onu sevmesini hiçbir zaman istemedim cünkü..

Sen gözünü bana dik.. Yaşananların tek sorumlusu benim.. Seni tek başıma ben yarattım..

Ben.. Bundan otuz sene önce yağmurlu bir gecede kulagına adı fısıldanan Ümit..

Sen.. bundan aylar öncesinde imkansızlığı seçtiğim için benim yarattığım ACI..

Bir kardeşin var bogazın öte kıyısında.. Adı MUTLULUK..

Ne Güneş ile Ay’ıma.. nede onun yarattığı mutluluğa yakın durmayacaksın..

Bizleri yaratanın varlığına yemin olsun.. Ben onlardan alabileceğin herşeyi onların yerine sana vereceğim..

Çek kırbacını.. ben sırtımı çoktan soyundum..

ÜMİT ÜNAL

01/05/2008 İSTANBUL 19:05