İmkansızlığı Fark Yapan Adam

Bir adam ve bir kadın
Yürüyorlar yol ağaçlı
Adamın yolu çakıl taşlı kırık camlı
Kadın aşmış kırıklıkları
Bastığı yerde bitiyor enfes çiçekler
Papatyalar, güller, bin bir güzellikler

Adamın hüznü gülücüklerinde gizli
Özlemi kalbini boğuyor hissi
Yalnızlığını müziklerle süsledi
Ağzından çıkan mırıldanmalarla
Aklındaki düşüncelerin saçma sapanlığıyla

Kadın seslenmişti evvelde:
"Hata yapmak istemem
Ve seni üzmek,asla
Yanlış ve doğruyu seçmek aptalca
İnsan yaşayıp görmeli tabi sonunda kalpler kırılmayacaksa"

Adam her adımda hatırladı bu sözü
Kadının onsuz bir hayatı düşünemediği
Ve adamın onsuz bir hayatı düşlemediği
Kırıldı kalpler kimse kırmasa da
Yaşanıyormuş meğer hayat, o olmasa da
"O" her ikisi de aslında
Çorbayı tuzsuz içmek gibi bu yaşamak

Kadın saptı sola nazik bir el sallamasıyla
Adam durdu ve izledi gidişini
Aklında belki döner bekleyişi
Sapaktaydı adam, mesken tuttu
Nice zabıtalar ileri itti
Nice köpekler kovaladı
Her seferinde geldi aynı sapağa ve bekledi
Biliyordu tek yöndü gidişi, dönmeyecekti
Onsuz hayatı çöpe, kenara itti
Sadece beklediği biri bile olsa hayatında istedi

Adam uyudu turuncu ceketine sarılıp
Kimseyi rahatsız etmeden
Bu son satırları karalarken

Bir cenaze merasimi
Biri yatar bekler diğerini
Kadından yok ses seda
Adam gömer kendi kendini