İmkansızım Şiiri - Tolga Saygılı

.....İMKANSIZIM....

Böylemiydi bizim aşkımız
Böylesine aciz,
Böyleylesine çaresiz
Oysa koskocaman bir yürekle sevmiştik
Ölüm olsada bu aşkın sonunda
Bir birimizden geçmeyecektik.

! Olmadı! Olamadı imkansızım olmadı.

Ne sen dura bildin sözünden
Nede ben dura bildim
Öylece akıp gitti gönül ırmagımız
Dinmedi feryadımız dinmedi öfkemiz
Böylesine deli diavene sevmişken
Kaybettik bir birimizi
Yolarımız bitişmedi
Sevgimiz yücelmedi
Ayrılık zamanı gelmiş
Çat mış kapımımıza
Ama bize kimse bir şey demedi DEMEDİ.

! Ayrıldık imkansızım ayrıldık!

Koskocaman dağlar korkmadımı
Ağaçlar gölge olmadımı
Yıldızlar şahit olmadımı
Gök yüzü ağlamadımı
Herkes tanık olmadımı
Bu muhteşem sevdaya
Bir tek kavisli yollar
Engel oldu,
Ne geçit verdi
Nede düm düz durdu
Bir kar topu gibi yuvarlandık
Aşağılara düştük
Ayak altlarına
Oysa kartopu büyürmüş
Aşağıya düşünce
Ama biz küçüldük be sevdam KÜÇÜLDÜK.

Off be İMKANSIZIM off!

Şimdi korkuyom bu aşktan
Bana her bakıp nefert kusmandan
Hep şikayetçi olmandan
Korkuyorum korkuyorum
O güzelim yüzüne bakmaktan bile
Kaçmaya çalışmak isterken
Olmuyor sol yanım sende sende
Ne gide bildin içimden,
Nede adam gibi vurabil din kalbimi en derin yerinden.
Aşkın alevi, alevi kaldı içimde
Közü yüreğimde
yansın bırak yansın
kalbimin en kutsal köşesinden.

! İMKANSIZIM imkansızımm imkansızım! .....

şiir Ferman Alçiçek 09 04 2011