Bilirdim, imkansızlık sevgisiydi benimki.
Ben kara kış iken, sen bahardın.
Ben sonsuz gece iken, sen gündüz.
Sana olan sevdamı çıldırmışçasına haykırırken dilim,
Gözlerinin hayaline dalardım.
İsmini duyunca bile irkilirdim.
Göğsümde kor bir yangın vardı.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta