İmkansız Aşk Şiiri - Serpil Koçar

Bazen farkında olmadan imkansız bir aşka düşer insanoğlu
Dur diyemez ne gönlüne ne de kalbine, söz geçiremezsin
Bir gülüşü alıp götürür seni, unutursun bütün gerçekleri
Sesinde bulursun huzuru,sığınacak limanın sanırsın o insanı
Durulmak demir atmak istersin Amansız yüreğine

Her defasında Unutursun gerçekleri onu gördüğün an
Sesini duyduğun o an gönlün dans etmeye başlar adeta
Gülüşlerinde, gözlerinde, sıcaklığında kaybolursun zamansız
Yüreğin çarpar heyecanla, yavru bir kuş misali çaresiz
Gerçekler gelince aklına, bir hançer saplanır yüreğine

İmkansıza tutunup bir kuş misali uçmak istediğini anlarsın
Oysaki gözlerin değil, ruhundur ağlayan farkına vardığında
Çoktan kapılmışsındır sevdanın rüzgarına savruluyorsundur
Kendinle inatlaşırsın imkansızı yaşarken gönül hanende
Kabullenmek istemez benliğin, zehirli bir aşka düştüğünü

Canı yanmak pahasına koşmak ister gönül imkansıza
Hani bazen yasaklar cazip gelir ya biz insanoğluna
Bu aşk da öyle bir şeydir işte imkansızlıklar içinde yaşanan
Kurak çöllerde görülen Serap kadar, yalandır işte bu aşk
Gerçekleri görmek istemezsin, sığınırsın yalan bahanelere

Canının yanacağını bile bile, ateşe atlamaktır bu aşk
Canın yandığı zaman uyanırsın işte bu sevdadan
Gerçekler çarpar suratına birer birer, bir tokat misali
Ağır gelir yüreğine bu sevdanın yükü taşıyamazsın
İşte o zaman uyanırsın bu rüyadan Canın yana yana