Her şeyin bir sonu olurmuş
Mutluluğun, üzüntünün, sevincin.
Bir tek şeyin sonu yokmuş
Acımasız karanlıklardaki sensizliğin.
Mucizeler yaratırmış coşkun sevdalar
Renk renk çiçekler açarmış gönüller
Ama unutulurmuş çoğu zaman gerçekler
Kış geldi mi boyun bükermiş çiçekler.
Sonunda hayatın da rengi değişti
Yok oldu gökyüzünün mavisi
Zamanından önce gelen her şey gibi
Zamansız mucizem de yok olup gitti.
Yorgun ihtiyarın ölümü beklediği gibi,
Yavru kuşun annesinin yolunu gözlediği gibi,
Ben de seni bekliyorum işte;
İmkansızın gerçekleşmesi gibi...
25.12.2004
Kayıt Tarihi : 31.8.2020 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!