İmkansız Şiiri - Yusuf Söylemez

İlk çaresizlik bu, bu siyahlara ilk sarılış
Mehtaba hasret kaldık ey sevgili!
Karanlıklar sardı bedenimizi nakış nakış
Azraille randevumuz var geç kaldık ey sevgili!

Nafile beklemeler imkansızlar kolumuzda kelepçe
Sen ancak ömrün bittiği yerdesin artık
Islak dudaklarından bir kez daha öpmedikçe
Zaman üstümüze çöken dev bir karanlık...

Sılam sensin ya yokluğun gurbetim
Elvedalarının öldürüp attığı yerdeyim
Var burda idamlıklar ben müebbetim
İhtimal ki Yakupun gözyaşını akıttığı yerdeyim.

Nasıl Yusuf düştüyse kuyuya öyle bir ihanetim
Çıkar kendini benden Züleyha umudun bittiği yerdeyim.