Gülüm!
Ben seni ölümününe sevdim,
sen ise öylesine...
Ben imkansızı imkan etmeye çalıştım,
Sen ise imkansız sevdamızı yok etmeye...
Şimdi mutlu musun bensiz,
Bana sorma benimkisi imkansız...
Evet! Yoksun ama ne değişir ki,
Ne engeller seni yaşamamı,
Ne engelleye bilir ki seni ölümüne sevmemi.
Ben seni sensiz de yaşarım gülüm,
Sen yokken de tutarım ellerini,
Sen yokken de bakarım gözlerine,
Sen olmasan bile sarılırım doyasıya.
Sen olma ne fark eder,
Ben seni sensiz de yaşarım,
Bunu engellemen imkansız...
Kayıt Tarihi : 29.11.2010 21:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Dinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/11/29/imkansiz-29.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!