İmkansız Şiiri - Seyfettin Karamızrak 2

Sözcükler yetersiz, her cümlem aciz,
Semboller yetmiyor, duygular naçiz.
Kalemim isyan da, der anlat ya çiz,
Gizemli halin var, sezmem imkânsız.

Kâh uzak kâh yakın, düş müsün nesin?
Görmek güç tutamam, fakat var sesin.
Yanımda yoksan da, yârim sen kesin,
Gam acın eşsiz tat, bezmem imkânsız.

Gölgesin ardımda, kendin yok neden?
Vurmadan avlayan, sensin hapseden.
Hep koştum ardından, tükendi beden,
Kaçarak bu aşktan, tezmem imkânsız.

Her sevda böyle mi, kandan har akar?
Ateş yok duman yok, kül yapar yakar.
Yar başa zümrüt taç, tek seven takar,
Düşürmem kıramam, ezmem imkânsız.

Çarem yok bir mendil, ister veremem?
Bu vuslat zor mudur, doyup eremem?
Duyarım koklarım, gül der deremem,
Sevsem de bularak, gezmem imkânsız.

Seyfettin KARAMIZRAK