İmkansız Şiiri - Döne Bekçi

İmkansız sevdanın sarmayacak kolların hasretiyleyim
Bir varmış bir yokmuşla başlayan o masalın kül kedisi
Dibe vurmuş duyguların gelmeyen uykuların içindeyim
Hüzün vursada yüzüme ok batmış bir kere kordur içerisi

Gönül bu ya yorar adamı ipe sapa gelmez zor yollarda
Derdini de söyleyemezsin birine yaksada ateşi korlarda
Kimi zaman sevinir kimi zaman da üzülürsün koynunda
Hüzün kaplar yüreğini Sevdan ağlatır durmasın oralarda

Elin bağlı başını gözün boşa akan yaşını öyle silemessin
Senin olmayan kalbi çevirip benim diye asla sevemessin
Hergün yolunu beklersin de sevdiğim budur diyemezsin
Yüzüne vuran hüzün kaplı yarayı görmezden gelemessin