İmkansız Şiiri - Batuhan Enet

İmkansızımdın sen benim.
Doğmak bilmeyen bir güneşin sabahında,
Gökyüzümü aydınlatan
Zifiri karanlıklaradan haykıran,
Bir aydın öylece uzaklarda.
Sana uzanmak,tenine değmek
İmkansızdı emsalsiz duyguların hepsi.
Denemeye değerdi herşeyimle
Ama düşünmek lazım zalim geceleri.
Yoksa karanlık gecelerde
Bulutların arkasındaki seni
Atamazdım boşluklara.
Sen aydın bense güneş misali
Sen gecemi aydınlatırdın,
Bense dibimi bile göremezdim.
İmkansızımdın sen benim
Hangi evrende? Hangi gökyüzünde?
Güneş ve ay birlikte görülmüş ki?
Senin aydınlattığın çehremde
Kendi semamı yarattm ben
Gökyüzümde bir ay ve
Aynı zamanda bir güneş
İmkansızımdın sen benim.
Seni öylece bırakıp gidemezdim.