Seni Sevdiğim İçin Affet Beni

Biliyorum,
yıldızlara dokunamaz ellerim,
ama yine de avuçlarımda bir ışık taşıyorum,
seni sevdiğim için affet beni.

Zaman, kavruk bir saat gibi durmuş,
gölgeler uzun,
ve yollar hep sana çıkar.
Sen bir rüyanın içinde kaybolmuşken,
ben uyanmayı unuttum.

Ellerin…
bir denizin kıyıya dokunduğu gibi,
ama çekiliyor hep,
hep başka bir uzaklığa.
Bunu bildiğim halde,
seni sevdiğim için affet beni.

Gökyüzünde bir martı çığlığı,
beni çağırır sonsuzluğa.
Ama kanatlarım kırık,
uçsam bile düşeceğim.
Sen ise bulutların üstünde,
o kadar yakın ama o kadar erişilmezsin.

Aşk, bir düğüm gibi boğazımda,
çözmeye kalksam,
sana olan her kelime kördüğüm olur.
Yine de söylüyorum,
seni sevdiğim için affet beni.

Aynalarda izliyorum seni,
ama hep flu, hep uzak.
Sesin bir yankı gibi çarpıyor duvarlara,
ama asla bana değmiyor.
Susuyorum,
çünkü sözler bile yetersiz kalıyor.

Geceler,
siyah bir perde gibi örtüyor bizi,
aynı göğün altında,
farklı yıldızların peşinde koşuyoruz.
Ve ben düşerken karanlığa,
hala sana bakıyorum.

Bir sonbahar yaprağıyım belki,
rüzgarın savurduğu;
sen ise kökleri derin bir ağaç,
benden habersiz yaşayan.
Bütün mevsimlerde dökülsem bile,
seni sevdiğim için affet beni.

Şimdi,
bu hikayeyi bir yangın gibi bırakıyorum ardımda.
Biliyorum,
bize ait hiçbir şey yoktu baştan beri.
Ama bu imkansızlığı bile güzelleştiren,
senin adındı..
Yürek sızım İmkan-Sızım.
Tam da bu yüzden seni sevdiğim için affet beni.