İmini Bırakır Gökyüzü Şiiri - Hakan Bintepe

'imini bırakır gökyüzü
aldığı soluğu pahalı öder
iki de bir yana düşer elleri
içini kurdu kemirir
çürüdükçe ucuzlayan bir meyvanın'

Bütün deliler!
kapandı sanılan kapıların aralıkları!
havayuvarları!
Müjde sakin geceler de mümkün artık
ve ölümsüz huzur!
.Mezarları kendi adıma kazdım artık

'imini bırakır gökyüzü'
(annem de söylerdi çığrından çıkmış çağ)

Gökyüzü bu gece de berbat oysa-yağmur berbat-çoluk çocuk berbat-
elektrikler kesik-şimşekler çakıyor berbat ve ben Öfkesizim

Ey kimi insanların adının önüne kendi adlarını ekleyenler
Öfkesizim
çünkü öldü bu gece
ruhuma en güzel vergiyi ödeyen halk

'imini bırakır gökyüzü'

yokuşları tırmanır-ağaçlar keser yolunu-ağaçlara yalvarır-
ağaçlar sözden anlar-ormanlara dalar-küçük gizemsiz bir çiçek bulur-
onu getirir-ölür

ölüm en kolay savruluştur

(sussam mı yoksa yakınsam mı öğretmenime
ama ben Öfkesizim)

Ruhum yok benim
yok ruhum
varisleri yok piçleri de

'imini bırakır gökyüzü'
şeftaliler çürüyün ve çürüyün elmalar
Ben ölümsüzüm!

(İzmir 1998-2002)