Sen
Alnından öpülüp
Üzerine kilit vurulan kadın
Tuttuğun aynalardan kendini vura vura
Öldürmek üzeresin
Her defasında
Hesapsızca her aynayla karşılaştığında
O beğenmediğin
Seni serzenişe sokan
Alnından aşağı inen damar
Ve kemikli ellerin
Ellerindeki damarların bariz ve belirgin
Kanıtıdır yaşadığının
Peki bir ölününkine benzeyen bu hissizlik nedir
Bu sessizlik nerden, niye
İçindeki hangi kör kuyudan gelir
Ya bir ahmak gibi
Aynalarda kendini yok etmeye ne demeli
Bile bile aynalarda kendini vurmak niye
Yaşatsana kendini be kadın!
Kayıt Tarihi : 20.10.2020 22:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aynaların hafızasında kaybolmaktan, birbirimizi kör kuyulardan kurtarmaya. Var ol sevgili Funda. Çok teşekkür ederim.
TÜM YORUMLAR (2)