Hep Bir Yol Şiiri - Şebnem Güngeçiren

Belki ben
Panzerlerin rahat bırakmadığı bir sokak başıyım
Belki tırnaklarımı geçiriyorum ruhlarınıza
Şimşekleri üzerine çekmekten yorgun bir paratonerimdir belki de
Hep bir yol açmaya
Gidip gidip geliyorum
Hep bir yol

Ellerimle barikatlar kuruyorum dillerimden
Kalbim elimde fırlatmaya hazır el bombası
Bir yol bulmaya
Gidip gidip geliyorum
Hep bir yol

Konuştukça daha iyi olmuyor her şey
Sustukça da iyi olmuyor her şey
Kocaman salon bana kalıyor sonra yine
Salonlar daha da büyüyor, salon salamanje
İşte tam da burada salon kadını oluyorum
Bu dünyada sorsalar, En ağır şey ne? diye
Düşünmeden dört duvar derim, dört tane duvar

Kapatma süsü veriyor kundağında bir çiçek
Bu onun kendini var etme yolu
Bekliyorum
Bana yüzünü ne zaman döneceğini merak ediyorum
Güneşin olmadığı gecelerde zordur bu
Biliyorum

Çiçekler ekiyorum gece gece
Saksıların yerini değiştiriyorum
Kalbimin yerini değiştiriyorum
Kırılıyor değiştirince kalbim yerini
Rafı değiştirilip de düşen porselen biblolar gibi

Bir yol bulmaya gidiyorum
Gidip gidip geliyorum
Hep bir yol
Korkuyorum
Ve evrendeki bütün çarşafları üzerime çekiyorum
Kara kediler korusun beni bu gece