sildim haritalardan tüm meskenleri
adressiz bıraktım düşlerimi
boş bir kentin en kalabalık yerindeyim
-bu yalnızlığı gören kendnden utanır şimdi-
aforoz edildim tüm saplantılardan
unuttum yaratılışımı
topraktım
su serpilmiş çamur oldum bir akşamüstü
noksandır artık dualarım o küçük ellerimde
affet tanrım!
düşünmesi yasak azad bir köleyim
-bu özgürlüğü gören kendinden utanır şimdi-
infaz ediliyor kuytu köşelerde insanlık
ölüm reva görülmüşse, vaktidir
kabil oldu insan,
habil öldü ey insan!
dilim varmıyor "insan" demeye
-bu insanlığı gören kendinden utanır şimdi-
Kayıt Tarihi : 6.8.2015 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!