Şehir tozu emmiş çiçeklerin
Kim bilir kaç bahardır
Gönül çiçeklerine özlemleri
Kim bilir kaç ağlayan zaman yaşadım
Gönülden güller kanatlanınca
Bülbüller figan eder bilirim
Döner sağına soluna da
Çaresizce der yine gelirim
Hasretin sancısı düşünce aşka
Gönül pınarında zemzem kar olur
Bülbülün avazı cemreden başka
Düşünce cihana gülden yar olur
Ateşimde duman yok için için yanarım
İnsafsız o gözlere her nedense kanarım
Hülyalarda yükselen sevda gülü pınarım
Engin sularda yüzen kolumsun kanadımsın
Gökyüzü çiçeklerle beraber ağladı bugün
Dünya yine aynı yönde döndü bugün
Turnalarsa gümüş göklerde söndü bugün
Gölgesiz ağaçlar memnun yerinden
Şikayetçiyim gözlerinin ferinden
Kaçak güreşmedir seninki gülüm
Seherler serperim rüyalarına
Çocuk oyuncağı yanımda ölüm
Çakır gözlerindir hülyalarımda
Gül yüzünü göster felek utandı
Kimler neye kandı sular da yandı
Dün gece denizi seyre daldım da
Yakamozlar bile hep bizi andı
Acı köpek sesidir gece uykumu bölen
Kendimi kurmuşum ben kahpe pusudur ölen
Sen istersen bayram et istersen düğün şölen
Sor beni kadehlere tükenmiş düşlere sor
Tendeki kokun hayat bendeki adın canan
Cihanda bir tek benim senin uğruna yanan
Sende uykuya dalıp görülmedi uyanan
Duvağından görüp te eririm gözde yaşa
Kalmadı dermanım hasret elinden
Alışmış kulağım tatlı dilinden
Hoş sesin duymaya gönül selinden
Nerdesin kimlesin ey sevda gülü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!