İmdat Canım Yanıyor Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Bana aldığın oyuncaklara
Sana sarılır gibi sarılıyorum.
Sana en çok
İçimdeki çocuk ağladı.
Sana en çok
İçimdeki çocuk ağlıyor.
Uçta gel kucağıma.
Ölmedim ben
Oyun oynadım filan de.
Yalvarırım buna çok ihtiyacım var.
Yokluğun yoksulluğum.
Yokluğun beni iflas ettirdi hayattan.
Gel de devam et
Kirpiklerimdeki yirmi iki yaşından.
Gel de kahkahalarına tutunayım.
Gel de çayıma damlat
Tatlı dilindeki annem deyişini.
Çok uzun zaman oldu sohbet etmeyeli.
Anlat bana kendini.
Dur ben bir bardak çay daha doldurayım.
Ölüm çok üşüttü mü tenini?
Ne diye sormadılar ki bana
Ben senin yerine giyerdim kefeni.
Sana sarılır gibi sarılıyorum
Bana aldığın oyuncaklara.
İmdat! Canım çok yanıyor!
Lavların içinden çıkarsınlar beni.