İkiye Kırılmak Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Hissetmediğim yarayı yar bilmem kalemime!
Siz bilin efendim, çünkü bilmek istiyorsunuz.
Ben bilmem!
Yolda bir çiçek görüp
Koparıp gönül sayfanıza koyarsanız
O çiçek orada kurur efendim!
Siz, çiçeği
Yüreğinizden kaleminize köklendire köklendire getirin
Emin olun o size sizden daha yar olur
Yarda mı buldunuz kendinizi
Sarılın düzlüğe çıkarsınız.
Kaleminiz size bacaklarınız oldu mu mesela
Kendine ikiye kırıp?
Benimki oldu
Toprağın dibine gire gire hissettim ağrıyı
Yar olmak böyle bir şey işte!
Birlikte iyileştik.
Kanatlarım kırıldığında, gelip koltuk değnekleri oldu bana
Bu defa canı daha çok yandı
Çünkü, omuzlarımda iki tabut vardı
İkisi de yardı.
Siz bilir misiniz, omuzdaki yarin ağırlığını?
Ben bilirim efendim, hem de iki kat..
Sen diyorsun ki bana, ''yalandan bir şiir salla.''
Ah! Kalemim beni sallandırır
Beyaz bir sayfaya, öylece nefessiz bırakır.
Ben yaşayan şiir severim efendim!
Hangi şiirimi okursan oku, yüreğinle oku
Nefesimi bulursun.
Ben kalemimi, kalemim beni yar bilir
Yarlardan ona sarıla sarıla çıktım düzlüklere
Hissetmediğim hiçbir şeyi getirmedim
Çünkü reddeder ve beni sevmez!
Sevdiyse de, bir zamanlardı der!