İmansız Şiiri - Veysel Şimşek

Hep söylerim hiç imana gelmezsin,
Sağlığında kıymetimi bilmessin,
Halim hüsran beni mutlu kılmazsın,
Yeter artık kendine gel imansız.

Şerrin önde gidenisin kabasın,
İçim buz bağladı soğuk sobasın,
Kuru vicdan hiç görmedim tövbesin,
Bu garipte ne ararsın imansız.

Hep bekledim bir gün adam olursun,
Neden kör şeytandan rota alırsın,
Ben ölürsem bir gün yalnız kalırsın,
Nerde diye hep sorarsın imansız.

Nedir bu çılgınlık nedir bu sebebi,
Hiç olmadın bu gönlümün tabibi,
Yine üste çıkar sözün galibi,
Neden beni hep yorarsın imansız.

Yaz günümü hep dönderdşn kışlara,
Beni yerden yere vurdun taşlara,
Şaşkınlığım akıl almaz işlere,
Neden beni hor görersin imansız.

Hep havalı sosyetenin kıralı,
Garip şair sana kalpten yaralı,
Yazsam bitmez derdim tek tek sıralı,
Zarif kalbim hep kırarsın imansız.

Veysel der ki; Çile kader tecelli,,
Yaşım kırkı geçti yaklaştı elli,
Kolay kolay ölmem bende ecelli,
Nedir diye sorma gidişhat belli,
Neden beni hep yorarsın imansız.