İman ve Sevgi Şiiri - Namık Kemal Biliciler

Uzandık olanca gücümüzle iyiye güzele
Sığdırdık sevgileri fuzuli bir gazele
Vardan öte bir varın hasreti sardı içimizi
Zaman geçti biz yoklarla avuttuk kendimizi
Kararan dünyanın gül kokulu bahçesine
Bir sevgi bıraktık okunsun diye bir keresine
Sevgi bitti, çünkü kimse yetişmedi vadesine

Dünya değişti ve de değişmekte
Sevginin gücü gün gün bitmekte
Köşe başında pinekletirken sevgimizi
Dünya bize apaçık değiştim demekte

Dünyada iyilerin hasretine tutunduk kaldık
Yalan yok en çok kötükten tad aldık...
Helal der dururuz iman ayakta kalsın diye her zaman
Dilimiz helal der kalbimiz haram
Haram yolculuğundaysak, iman kalır mı o zaman?