İman İşte Bunun Adı Şiiri - Adem Gültekin

Mevlam bana bir nur verdi,
Gönlüm her şeyleri sevdi,
Bu nur ki dünyayı değdi,
İman işte bunun adı.

Hiç kimseye buğuz etmez,
Kulu kuldan ayırt etmez,
Haktan başkasına gitmez,
İman işte bunun adı.

Kullara hiç zarar vermez,
Kimseye kötü söz demez,
Kötülükte nedir bilmez,
İman işte buun aı

Sevmez asla kötülüğü,
Bilmez nedir üstünlüğü,
Sever o hep düşkünlüğü,
İman işte bunn adı.

Hoşnut eder kul kabini,
Bundan canar sever beni,
Bu hal eski değil yeni,
İman işte bunun adı.

Kim ne derse hep inanır,
İnsanları iyi sanır,
Bilmemki bu aşkmı nedir,
İman işte bunun adı.

Alemlere bakar durur,
Hak Mevlayı arar durur,
Yok inde benlik gurur,
İman işte bunun adı.

Unutmaz hiç o Mevlayı,
Ne çok sever bu Dünyayı,
Güneşi, Yıldızı, Ayı,
İman işte bunun adı.

Bu Alemde Hakkı görür,
Onu düşünürde yürür,
Derki bin yıl olsa ömür,
İman işte bunun adı.

İstemez o hiç ölmeyi,
Benim gönlüm böyle iyi,
Yanar Mevlam deyi deyi,
İman işte bunun adı.

Doyamadı o Mevlaya,
Şu aleme hep bakmaya,
Alışmış hep ağlamaya,
İman işte bunun adı.

Hep ararım ben Mevlamı,
Seyrederim gün,akşamı,
Bir bilseniz siz aşkımı,
İman işte bunun adı.

Bu imanım benim maya,
Çalarım onu dünyaya,
Hele bakın siz sevdaya,
İman işte bunun adı.

Dünya bana söyler Hakkı,
Gece, Gündüz seher vakti,
Her şey bana cennet sanki,
İman işte bunun adı.

Şu yeşile,çiçeğe bak,
Ne güzel o yaradan Hak,
Sevdim onu anlayarak,
İman işte bunun adı.

Her mevsimde ayrı bir renk
Çeşit,çeşit değil hiç tek,
Bilmem hangisini sevek,
İman işte bunun adı.

Bir Cennettir güzel Dünya,
Ne hoş etmiş onu Mevla,
Sev Hakkı da aşkı anla,
İman işte bunun adı.

Hakkı seven Cennet bulur,
O gönüle verir bir nur,
İşte Cennet denen budur,
İman işte bunun adı.,

İlim verir Mevla kula,
Sırlar gelir Haktan ono,
Şükrettim ben Mevlam sana,
İman işte bunun adı.
İmandır o nur denilen,
Bulur onu her sevilen,
Cennet olur,her görünen,
İman işte bunun adı.

Aşk aradı insanlarda,
Bulamazki yok onlarda,
Gezer durur tenhalarda,
İman işte bunun adı.

Çok yaklaşmaz o kullara,
Düşürürler onlar dara,
Kaçar gider kenarlara,
İman işte bunun adı.

Kaçarız hep köşelere,
Ne yapalım kötülere,
İnanırız biz kadere,
İman işte bunn adı.

Kötülüğü hiç sevmedi,
Düşündü hep çok gülmedi,
Mevla onu nur eyledi,
İman işte bunun adı.

Çok acayip ömür sürdü,
Çeşit, çeşit kötü gördü,
Dost Mevlaya geldi döndü,
İman işte bunun adı.

Ne yazdımsa hepsi doğru,
Bir bilseniz sizde onu,
Verir Mevlam kula nuru,
İman işte bunun adı.

İnsanı eder bir Melek,
Bilmem kötüyü ne edek,
Gelin dostlar Hakka gidek,
İman işte bunun adı.

Zalimleri asla sevmez,
Onlara hiç meyil vermez,
Onları sevmeye değmez,
İman işte bunun adı.

Anlaşamaz kötü ile,
Onların her şeyi hile,
Gidip konar her gün güle,
İman işte bunun adı.

Hep drs aldım bu Alemden,
Mevlam çıkmaz içerimden,
Bu aşk ile yaşarım ben,
İman işte bunun adı.

Nurum beni cömert etti,
Her şeyimi ele verdi,
Bu aşk bana böyle geldi,
İman işte bunun adı.

Düşer gönüle fazla nur,
Bütün Alem cennet olur,
İşte iman denen budur.
İman işte bunun adı.

İçindedir senin Cennet,
Bak Aleme iyi seytet,
Çok an Mevlayı,çok zikret,
İman işte bunun adı..

Güzel aşık küçük derviş,
Mevla ona bir nur vermiş,
Dünyaları hep sevdirmiş,
İman işte bunun adı.