Din ve iman hakkında söyleşide bulunmak istiyorum.Zira iman ateşinin bir daldaki yaprağa benzediğini yani esen kuvvetli bir rüzgarda söneceğini beyan eden bir şiir okudum.
İman bir fanusun içerisindeki ışığa benzer din ise o ışığı koruyan fanus misalidir.
İman her insana ezelden verilen bir nimettir.Fakat o ışığı din fanusuyla koruyamayanların imanı çölde çıkan kuvvetli bir rüzgarda sönüp gider.Böyle bir akibetten Allaha sığınırız.
Dinle iman bir bütündür.Çoğu insan benim kalbim temiz,imanım sağlam diyerek dini hükümleri,Allahın emrettiği farzları ihmal eder ve dini yaşamayı terk eder.
Kalbin temiz kalması nasıl sağlanır böyle bir durumda.Yüce peygamberimiz bir hadisinde her günah kalpte bir kara leke bırakır buyuruyor bu lekeler çoğaldıkça kalp kararır ve özelliğini kaybeder.Her insanın hataları günahları vardır.İşte bizler dini vecibelerimizi yerine getirirken kalbimizdeki pasları siler,kalbimizi ibadet ve taatlarla nurlandırırız.Zaten yüce Allah bir ayetinde
Ben insanları ve cinleri ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.
buyuruyor.Bir ayetinde de
Tamamını Oku
