Döve döve kırdılar, tesbih imamesini,
İmame kırılınca, görmedim habbesini,
Darmadağın ettiler, savruldu tüm habbeler,
İpleri paramparça, dizilmiyor taneler.
İmame oluşmuyor, imame yetişmiyor,
İmamesiz habbeler, elbette yapışmıyor,
Firuze taşlarından, tüm habbeler oluşmuş,
Naylondan imameyi, başköşeye oturtmuş,
Firuze karşısında, naylon değer tutamaz,
Naylondan olan imam, bu taşa baş olamaz,
İmame değersizse, habbe olmaz değerli,
Tesbihlerin değeri, imamesinden belli.
Naylonu firuzeye, imame yaparsanız,
Bu yolla doğru yoldan, elbette saparsınız.
Kayıt Tarihi : 16.12.2008 10:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sinan Karakaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/16/imame-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)