İmama Bak İmama Şiiri - Abdullah Toroslu

İmama bak imama!
Veda etmiş zimama!
Bu kafada giderse;
Duçar olur o gama!

Bilmez kitap sünneti!
Salık verir hep bet’i!
Sabr-ı cemil dururken;
Tercih eder cinneti!

Tesir etmez nasihat!
Yapmaz gafta tashihat!
Görevini yapmaz da;
Bekler daim tahsisat!

Özenip bir şaire;
Merak sarmış şiire(!)
İlham alıp periden(!)
Hasım olmuş şuura!

Yağ çekseler sevinir!
Her tebrikle övünür!
Neticeyi düşünmez;
Bet şöhretle avunur!

Tenkitlere karnı tok(!)
Etse biri yaşar şok!
Bilir kendin la-yüdal(!)
Zira başta şuur yok!

İkaz etsen dinlemez!
Delil sunsan anlamaz!
Kapışırsa biriyle;
Asla müspet sonlamaz!

Adam safi bir nadan!
Sövüp sayar durmadan!
Onun dosta ettiğin;
Yapmaz asla bil a’dan!

Ne demeli şu zata?
Her an düşer tezat’a!
Ne nedamet ne özür;
Af olur mu bu hata?

Ettim Hakka havale!
O ki; vakıf her hale!
Belki verir hidayet?
Alır şu kul merhale?

Abdullah Toroslu
24.04.2013-İzmir