Ben hiç kimsenin ardından ağlamadım,
Yanmadım..usanmadım....
Alışkınım terk edilmelere,
Gidenlerin ardından üzülmek bir yana..
Bazen seviniyorum..
Biliyorum....
Ne gündüzüm ne gecemdesin
Biliyorum yüreğimde bir yerlerdesin
Sesini duyarım kendini göremem
Söyle mavi gözlüm nerelerdesin
Ben aşkın böyle sini severim
Neden sitem ediyorsun bana
Neden anlamıyorsun..!
Beni sevmek zorunda değilsin
Sanane.. seven ben değil miyim
Yanan ben değil miyim
Soğuk havalarda yorgansız yatmak,
Ateş içinde kalmak,yandıkça yanmak.
Bu sevda mıdır..? aşk mı dır…?
Hep hayal kurmak şimdi ne yapıyor? ,
Kimlerle konuşuyor, gözleri nereye bakıyor.
Onu düşünmek, onu yaşamak.
Bugün senden ayrılışımın kırkıncı gününü kutluyorum
Yine yalnız bir başıma acılarla ağlıyorum
Tam kırk gün geçti aradan..kırk yıl gibi..
İçtiğimiz son kahvemiz geliyor aklıma
Şu an üçüncü katın sokak direğini gören camındayım
Çocuklar sek sek oynamaya çağırsa da beni
Git İstersen hadi git.
Yüreğimde deprem olmadan
Kafam karışmadan
Tutkularım altüst olmadan git
Hislerim uyanmadan
Yasağım kalkmadan git
Sen beni bulmadın ben seni buldum
Kendi halinde bir garip kuldum
Acılardan yanıp sönmekte olan
Gönlüme amansız ateş düşürdün..
Derdime derman olursun sandım
Kör oldu gözlerim görünce seni
Yandan bakışların büyüledi beni
Kurtarır mı Allah ım bilmem seveni
Şu esir gönlümün arzusu sensin
Boşa mı çıkacak bunca emekler
Uzak bir yerde güzel bir hancı
Yüreğimi kaplar derin bir acı
Ne anne dinler ne kardeş bacı
Yok mudur söyleyin aşkın ilacı
Bu sana yazdığım son şiirim,
Son bedduam, son günahım olsun…
Gözlerin uzaklarda beni arayıp dursun..
Yüreğinde acımı doyasıya yaşayasın..
Elveda diyemiyorum sana,
Mevsimsiz çiçekler yüreğinde açsın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!