Kazdığın Kuyuya
Dünya malı için yalan söylersin
Haramdan kazanıp gönül eğlersin
Birde kendin ile gurur duyarsın
Kazdığın kuyuya düşersin bir gün
Kemal Atatürk
Zalimin zulmüne boyun eğmeyen
Onurlu bir duruş Kemal Atatürk
Mazlumun zalimden hakkını alan
Gerçek bir insandır Kemal Atatürk
Gayrı bu dünyadan hayır beklemem
Hayrı da şerri de kendine kalsın
Benden uzak olsun beni bitirdi
Hayrı da şerri de kendine kalsın
Onu sevenlere yar olup dursun
Vefasızdır dünya yalan
Gelip de var mıdır kalan
Dünya olur bir gün yalan
Kendini bil göç buradan
Mal mülk peşine düşerler
Kendini Övmekle
İnsanım demekle insan olunmaz
Güzel ahlak güzel huyun yok ise
Sen kendi kendini övüp öyle dur
Kendini övmekle insan olunmaz
Kaderin elinde oyuncak oldum
Oynar benim ile oyunu bitmez
Beni bırak derim bırakıp gitmez
Kendi yazar kendi bozar ne deyim
Kader beni kıskacına kıstırdı
Konan senin ile konar da göçer konan benlik taslar senden habersiz
Ne konmak elinde nede göçmesi konan kimdir göçen kimdir keşke bilseydi
Sağını solunu hayrı şerri iyiyi kötüyü doğruyu yanlışı
bilip de hangi yönde gideceğine karar veremezsen
Yetişmek istedim yetişmedim
Şartlar nefesimi kesti de gitti
Bundan sonra bilmem nasıl yaşarım
Şartlar nefesimi kesti de gitti
Her yaşanılanı ben hayra yoydum
Vicdan ölmüş ise bir insanda geriye insan görüntüsü
Altın da bir canavar yaşamaktadır
Belki kendisi de fakrında değildir nedeni ise görüntüye
Aldanır o görüntüye taparcasına inanır gerçek insan
Öze bakar davranışa yaşatmak için mi yaşıyor yoksa
Yıllar beni acılarla eğitti
Çekmeyince tekme vurdu bağırttı
Bu ömrümü anlamsızca çürüttü
Kimden hesap sorup kime küsersin
Çeke çeke insan bir gün bitiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!