İlyas Ateş Şiirleri - Şair İlyas Ateş

Ahmak kendin över alim gülümser
Ahmak bu halleri nereden bilsin
Hep ben güçlüyüm der şişer ha şişer
Gücün sahibi kim nereden bilsin

Cahil konuşur da gerçeği görmez

Sevdiğim Muhammet sevdiğim Ali
Onların yoluna kurban olayım
Hasanla Hüseyin Alinin oğlu
Alinin yoluna kurban olayım

İmam Zeynel İmam bakır katarım

Fakir fukarayı fazla sıkmayın
Yeter gayrı yeter Allah aşkına
Bıktık yaşamaktan candan usandık
Yeter gayrı yeter Allah aşkına

Koltuğunuz rahat havalısınız

Ölümden korkanlara şaşıyorum
Onlar ise bana şaşıyorlar
Bir insan ölümü neden ister
Bunu düşünüp de akletmezler

Ben ölümü istedikçe yaşa diyorlar

Yıllar yılı dikenlerin üstünde
Yaşamak kolay mı gel de bana sor
Diyorlar ki bana neden gülmezsin
Gülmek kolay mıdır gelde bana sor
***
Kader güldürmezse gülmek zor imiş

Yaşama hevesim söndü
Ömrüm viraneye döndü
Bu yüreğim her gün yandı
Anlamsız hayat boş bana

Kalkmak isterim kalkamam

Çekdiğim çileyi bunça açıyı
Yorma kendin ele anlatamazsın
Ne kadar zorlarsan hepisi boşa
Sen kendin kimseye anlatamazsın

Ne olaylar geçti benim başımdan

Bilgin kadar susar sessiz olursun
Konuşmakla bir şey anlatamazsın
Eğer karşında ki cahil biriyse
Konuşmakla bir şey anlatamazsın
***
Bilen insan asla kendini övmez

Anlatamıyorum anlatamıyorum
Neyi neyi neyi onu onu onu

O kim o kim o kim ara bul ara bul
Kimi kimi kimi kendini kendini <<<

Dünya dediğimiz yaşam alanı
Kimine cehennem kimine cennet
Cennet cehennemse senin içinde
Yaşayınca beni anlayacaksın

Kimi vurdum duymaz halden anlamaz