Daha yeni evlendi
Sohbetten etkilendi
Onu ilmin ateşi
Gurbete sürükledi
Hiç ateşi dinmedi
İllede ilim dedi
Fıkıh,Akaid,Hadis
Bütün ilmi öğrendi
Yirmi yıl ilim gördü
Hocalara yüz sürdü
İlmi öğrendim diye
Sevinerek yürürdü
Döner iken köyüne
Uğrara köyün birine
Köy odasında sohbet
Hoş gelir dinleyene
Nur yüzlü bir ihtiyar
Ona bir soru sorar
Bu soruyu bilirsen
Olursun sen bahtiyar
İlmin kapısı ne der
Ne söylerse o yok der
Cevap alamayınca
Çıkar evine gider
Gece uyku uyumaz
O gece sabah olmaz
O yaşlının yanına
Sabah gider duramaz
İhtiyar derki ona
Hizmet etceksin bana
Bir yıl hizmet edersen
Bunu söylerim sana
Bir yıl hizmetkar oldu
Gün geldi sene doldu
İlmin kapısı neyse
İşte orada buldu
Döndü gece köyüne
Geldi evin önüne
Evde bir genç görünce
Sarıldı hançerine
Eli kaldı belinde
Öfke vardı gözünde
Söyleniyor kendince
Bu kalmaz ikinizde
O genç ezan okudu
Sabah namaz kıldırdı
Köylülerden öğrendi
İmam olmuş evladı
İrfan sana darısı
İşte böyle anısı
İhtiyardan öğrendi
Sabır ilmin kapısı
07/02/2003
İrfan Çelik 1Kayıt Tarihi : 13.12.2011 16:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Manevi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!