İlmik Şiiri - Ali Erden

Ve düşmüştüm Yollarına
Tınlayan Uğultular Eşliğinde
Kimbilir Ne Zaman
Çökegelen Onca Umutsuzluklarım
Üstüme Yığın Yığın Gelivermişken
Birde Süregelen Yanlızlıklarım Var
Kimbilir Bu Kaçıncı Sonbahar
Unutturulmuş Huzurlar aradığım
Dinmeyen Bir Yolculuğa Çıkacağım
Belki Suskun Kalıp
Kimsesiz Beş Parasız Meteliksiz
Ama
Dinmeyecek Son Bir Özlem Duyacağım
Kirli Bir Siyaha Kendimi
Bembeyaz Asacağım
Evveli Olmayacak Bu ilkimin
Yapraklar Seslenecek Hışırtıyla
Bir Yağmur Kaçamağı Heyecanı
Bir Gök Patlaması Olacak
Korkmuş Kaldırımlar Sus Pus Olacak
Sanırsın Masumlar
Şu Gözlerin Varya
Hep Sonum Olacak
Bir Tütün Gibi Yanacağım
Dudaklarınla Üfleyip Beni Havaya
Aldırmaksızın Dört Bir Yana Savrulacağım
Gideceksin Ardına Bakmaksızın
Ne Zaman Böyle Olsam
Kavuşmaktan Usanıyorum
Ağlamak Geliyor İçime
Ellerin Düşüyor Üşüyorum
Bir Bilsen Hep Sormak istiyorum
Ayazların Soğuk Mor Renklerine
Hâlâ Beni Seviyormusun
Git Gelme Bir Daha
Ben Aşkı Bunun için Sevdim
Kavuşmak ihtimali olsaydı
Süslenmiş Zabıtlar Eşliğinde
Dar Ağacına Böylesi Cesur
Böylesi Vakur Yürürmüydüm
Sus,Be Hayın Sus Be Zalım
Düşüyorum Yine Yollarına
Farkına Varmaksızın Kollarına
Kavuşmaya Bir ilmik Kaldı
Oda Mani Olurmu Dersin
Çınlayan Uğultular Eşliğinde...