İllet Şiiri - Ozan Oztelli

is kokuyor hava
ciğerlerim alışkın değil
öksürüyorum
göz kapaklarım çöküyor
uzakta
köpekler havlıyor
duyuyorum
kokun yanıbaşımda
uyuyorsun
kendi yatağında
sıcaklığını hissetmemek
imkansız
kilometreler var
ilçeler girmiş aramıza
lakin
yüreğimin
deli gibi atmasına sebep oluyor
aldığın nefes
ve çocuk telaşıyla
üşüyen alelade bir insan gibi yahut
battaniyeme sarılıp
başımı yastığa koyuyor
ve durmadan seni seviyorum
uyuyamıyorum da işin kötüsü
bu aşk denen illet
uyutmuyor adamı