İllede İstanbul Şiiri - Yusuf Aksu

İstanbul senki cennet bahçelerinden bir bahçe
Ruhum önünde boynu bükük el pençe
Tevhid ile şahadet gökkubbende birleşmiş
Zaman surlarına bir kanaviçe gibi işlenmiş

Mazlumunda ayrı hüzün,şairinde ayrı ses
Benim için aldığım ilk ve son nefes
Necip Fazıl için vatan,Mehmet Akif için ilhamsın
Ruhuma mesken çivisini çakmış bir ummansın

Sultan Ahmet meydanı insibağdan ayrı liman
Allah'tan sonra seni emanetim Mimar Sinan
Topkapı Ayasofya arası mukaddes koku
Mekke Medine arasında hissedilir mi acaba bu koku

Bedenim gitse ruhum baksa sana ufuktan
Daha kıymetlisin bana yakuttan,altın döşeli koltuktan
Yurdum,yuvam sen varken kurtulduk yokluktan
Mekanın cennet, ruhun şad olsun Fatih Sultan

Ölümsüz üveyik olsam süzülsem semada
Karış karış dolaşsam İstanbul'u konsam pervazlara
Meltem rüzgarı ile birlikte geçsem Marmara Denizi'nden
Sulara sorsam,sesler gelse bana ta derinden

Ne çare ki burnumuza gelecek toprak kokusu
Pencere açsa bana azrail seni görmek için kursam pusu
Zamanı alsam yanıma bahsetse senden bana
Üstümüze nursun fethin kutlu olsun vatana

Sen olmazsan emrederim kendime bir mezar bul
Toprağına destursuz ayak basan hain kul
Kirlenme sen, ben olurum ayaklar altına çul
Önümde üç seçenek cehennem,cennet birde İstanbul

Bir hadis söyledi fahr-i kainat minberden
Selahaddin Eyyubi geldi sana ötelerden
Çok şükür fethedildin ta gül devrinden
Ne mücahidler geldi geçti senin elinden

Yarenim kıskanma beni şu bana bakan İstanbul
Senin bakışların onun yanında boynu bükük ve dul
Bırak peşimi beyhude yorulma diyeyim
Ben İstanbul'u terketmem ne olur ben onunla gideyim

Bu gece çok üşüdüm ne olur üstümü örtün
O da olmazsa alın beni Eyüp'e götürün
Ah İstanbul! Olamadık sana liyakat
Rabbim,peygamberim ve senden başka var mı hakikat

(20.04.2006)
(KIRŞEHİR)