Illakiye Şiiri - Seyfi Karaca

Yanar söner yildizlar ve kurulur bozulur tekrar bir kere daha Dünya. Ne var ki her yildiz kaymasi degildir cocuklugun somruk sekerlerini agiz tadiyla güne dünyaya deger bilip doyuran. Varsa yoksa bir yudum sevgiye doyup kanmaktir dünyaya gelip gitmenin hakkiyla insan. Ondan sonrasi illle ask, ille vicdan, ille ve israrla kendisiyle yüzlesebilecek kadar ve cicegin dagin irmagin topragin mezarligin ve hatta dahi, insan yüzüne cikacak bakacak kadar onur itibar..

Seyfi.