İlla Ki İstanbul Olmalı

İLLA Kİ İSTANBUL OLMALI
On dört şarkı… toz tutmaz bir taş plaktan
Esse de bir Tufan , ayırsa bizi ayrılıklardan
Uzatsaydı keşke hoş bir esintiyle Selda
Maziden dem tutan dalları.
En güzel anıların bestesiyle,
Yaşana yaşana bitmeseydi şeb-i Yelda
Bilge bir duruşla uzakken yakın bir adada
Sıralı mutluluklar tertip etse Nazmiye, aheste!
Kiraz tadında İdris bir de bu şen masada,
Eksik kalmasaydı anılarda tek bir sayfa.
Alî makamlar peşinde karşılıksız,
Aslan gibi yaşanmıştı yaşanmışlıklarımız.
Recep olsa gerekti bu manevi iklimde,
Özümüze öz katıp göğerelim habire.
Ayrılık yağmurlarına hükmet artık ey İlyas;
Yakışmaz bu bağa ne melal ne de yas
Katılmalı illa ki bu emsalsiz halkaya İlla ki İstanbul’u olmalı.
YUSUF GÖKBAKAN