İlkokul arkadaşlarım…

Yıl 1955
Kasım ortalarıydı,
Kadıköy Gazi Mustafa Kemal Paşa İlkokulu
Üçüncü sınıfa kaydım yapıldı,
Müdür muavini alıp bir sınıfa götürdü
Genç ve güzel bir hanımdı öğretmenim,
Sonradan adının Leyla Lim olduğunu öğrendim.
Hoş beşten sonra
Sırama oturmadan bir sürü şey soruldu,
Adana’dan geldiğimi
18 Ekimde annemi tren çiğnediğini,
4 aylık kız kardeşimin de ayağının kesildiğini,
Biri kız beşkardeş öksüz kaldığımızı,
Dört erkek kardeşin ayrı ayrı ailelerce
Manevi evlat edinildiğini üzülerek anlattım.
Hüzünlenerek baktılar,
Öğretmenim konu değiştirmek için
Namı diğer Çukurova’nın sıcak olduğunu
Kışın kar yağmadığını
Bereketli topraklarda
Narenciye ve pamuk yetiştirildiğini
Vesaire daha bir sürü şeyler söyledi,
Demek ki Adana’yı biliyor dedim içimden,
Bir şiir okumamı istediler
Dur Yolcu şiirini okumuştum.
&
Üç hafta sonra;
Leyla öğretmenim bizimle vedalaştı
Nasıl üzüldüğümü anlatamam.
Sınıf öğretmenimiz raporlu olduğundan
Vekâleten bakıyormuş.
Kim olursa olsun tanıdığım insanlardan
Ayrılmak bana hep hüzün verir.
Nadire Andıç öğretmenimi de çok sevdim.
İki kızından biri trafik kazasında ölmüş,
Diğeri Amerika’da evliymiş.
Yine bir rahatsızlığında birkaç arkadaş
Geçmiş olsuna gitmiştik.
Kızıltoprak’da bir başına yaşıyordu.
Sevgili öğretmenimiz
Bir konuyu işlerken,
Sizde ilerde anne bana olacaksınız demişti de,
Kızlı erkekli hep gülüşmüştük.
Dördüncü sınıfta da aynı okuldaydım.
Sınıfımız zeminden bir üst kata taşındı.
Arkadaşlarım beni sınıf başkanı seçmişti.
Hiç unutmam;
Okulca Süreyya sinemasına gitmiştik.
Sessiz dünya diye bir film izledik.
Deniz altındaki o muhteşem yaşamı anlatıyordu.
Çeşit çeşit balıklara
Deniz altında ki
Renk renk bitkilere hayran kalmıştım.
&
Beşinci sınıfa
Söğütlüçeşme’de yeni yapılan
İhsan Sungu okulunda başladık.
Açılışını (Mini Vali lakaplı) İstanbul Valisi,
Ayni zamanda İst.Belediye Başkanı
Ord.Prof.Fahrettin Kerim Gökay yapmıştı.
Ben yine sınıf başkanıydım.
Okulun en çalışkanları olarak,
Ben ve başka sınıftan bir kız öğrenci seçildik.
İstanbul Ekspres Bankası
Adımıza 25 şer lira hesap açmıştı,
Bu süre zarfında
Kardeşlerimin hiç birini göremedim.
Yerlerinden olurlar diye belki de bilerek göstermediler.
En büyükleri bendim, hepsini çok özlüyordum.
Fazla sürmedi,
İstanbul’dan Kayseri’de oturan babama döndüm.
Hayat hikâyem uzun
Yazsam bir dolu roman olur.
Kadere bakın ki otuz sene sonra
Memuriyet gereği H.Paşa’ya naklen geldim,
Yirmi iki yıl önce emekli oldum.
Zaman bir su misali akıp gidiyor
Sayılı nefesimiz her an eksiliyor
Her gün batımında ömrümüze çentik atılıyor.
Hiç mola vermeden çalışan yürek
Tayin ve takdir edilen yer ve saatte
Durmuş olacak.
&
Şimdi düşünüyorum da;
O zaman 10 yaşındaydım
Aradan atmış yıla yakın zaman geçmiş
Hey gidi günler hey!
İlkokulumun önünden her gelip geçtiğimde
Mutlaka durup bakarım gözümde anılar canlanır,
Çoğunun adını unuttum.
İlkokul arkadaşlarımı hayal meyal hatırlamağa çalışıyorum.
Yalçın Eriş, Aynur ve Saynur Tiryakioğlu kardeşler,
Evin Üçer, Gülten Ören, Fahrettin, güzel resim yapan Turgut,
Betül, Birol, Nurten, Tezcan, Selâhattin, Şükran, Ahmet,
Meral, Ramis, Semra, kendimi zorluyorum gerisi gelmiyor.
İnşallah hepsi yaşıyordur.
Kim bilir onlarda
Benim gibi torun torba sahibi olmuşlardır.
Adını anımsayamadığım arkadaşlarım lütfen bağışlasın.
Yetmiş yaşındaki bu ihtiyar delikanlıyı…

Çukurova/2014