İlknur Çekici Şiirleri - Şair İlknur Çekici

Güneşe hasret çiçek gibi
Susuz kalan toprak gibi
Dağları delerim ferhat gibi
İste yeter sevgilim

Hasret yetti canıma

İçinde nedensiz bir boşluk, gözünde yaşlar
Ansızın kanına giriyor hüzünleri;
Darmadağın ediyor bedenini.
Sonra lanetler dökülüyor dilinden,
Acıyor duyguları, karaya çalıyor sabahları.
Ve anlamsız bir pişmanlıkla kapanıyor son perde;

Gitme yüreğimden sevgili
Silemem izlerini
Zamansız yarınlarda solurum dertlerini
Gitme yüreğimden sevgili
Ezilirim hasretinle
Ulaşamam engin mavilere

Ben bir hastayım
Gönülden yaralıyım
Sen ise benim
Hem doktorum hem ilacım
Ne olur geç kalma
Yaram çok ağır

Bir gün anılar bükecek belini,
Sevmeler yorulacak; zamansız akşamlarda.
Gözlerinde aşkı; arayıp da bulamadığın sevdalar
Avucundan kayacak sessiz.
Kalacaksın yalnızlığınla,
Cebinde bana dair hayaller,

Şöyle bir bak etrafa
Her türlü insanı görürsün orada
Kimi fakir beş parasız
Kimi zengin arkadaşsız

Düşün bir adam

Neden saf kalamıyoruz?
Akıp giden zaman da
Neden çocuk olamıyoruz?
Yüreğin kuytusun da

Neden karanlık kuyuya atıp da

Köyün güzeli neşe
Gelin olmuş o köye
Zorla vermişler oysa
Üç beş tane bileziğe

Kıvranırken solmuş bi tap

Aynı yıldızlar altında
Aynı özlemle dolu yüreğimiz
Aynı suya hasret tomurcuklar gibiyiz.
Koskoca gül bahçesinde;
Yağmurlar yağsa da üstümüze
Düşer mi? özlenen damla

Seni seviyorum bilmiyorsun,
Bilmiyorsun özlem rüzgarında savrulduğumu.
Gözlerin düşüyor bazen gecelerime;
Derin ve manalı, yakıyor yüreğimi.
Ansızın saçların savruluyor göğümde asi kısrak gibi;
Kokunu bırakarak karışıyor gecelere.