İlki Hiç Yaşanmayan Sonlardayım

İlki hiç yaşanmayan sonlardayım
Yine bu gece
Ayın güneşi kıskandıran kızıllığını
Taşırken geceme gökyüzü
Acısız ve sevinçsiz
Yani yaşamanın
Sadece nefes almak kadar önemli olduğu zamanlarda
Hangi türkü konuşturur şimdi sessizliğimi

Bütün tenhalarında ateşler yakılmıştır şimdi şehrin
Ve ben ağlamaklı oluyorum
Genzimi yakan kan tadı gecede
Ve kulaklarıma çaresizliğin mührünü bırakan o çaresizlik
Kaçtıkça üzerime gelen uğultulu bir sestir şimdi bana
Ve küsmek çare değildir kendine böyle zamanlarda

Yeni sesler işitmek
Vurulmak yeni gülümsemelere
Ve belki yine sevmek kendince
Vazgeçmek üzerine kurulu hayatlarımızda
Sevmek bile unutmak demek bazen eski anıları

İlki hiç yaşanmayan sonlardayım yine bu gece
Hiç yaşamasam da seni
Bil ki tek başlangıcım oldun benim

En bulanık yerinde sonsuz bir denizin
Acımasız bir bakıştı gözlerime
Kazanmayı senden öğrendim ben
Her şeyimi kaybettiğim yerde...