Ilkbaharlarca Şiiri - Seyfi Karaca

Ekili tohum serili toprak
Konusmaya baslar baslamaz ilk bahar
Nazli yerlere dokunarak yaz günlerine rüzgarin
Bir tarafa birakilmis gözyaslari gibi yagan yagmurlarla
Kürünmüs sürgün olmuslara kendini birakarak
Sustuklarini da konustuk gectik gittiklere sayan
Kimsesizlige kesik raconlarinda yalnizligin
Ve duvaklarinda ve tüllerinde süzülüp duran yansimalarin
Tablodaki güzellik rengini yerine yetismek üzere bir yitik haber gibi
Sular yükseldiginde akip giderken suskun dilsiz aksama
Yorgun tüner kuslar gecenin elbisesini giyindigi
Yeniden dolar bütün bosluklar , hersey yeniden dener
Kopan cigligiklara geri cagirmak icin
Hem cöl hem saganak
Ne yagdigi ne estigi bilinmezligin cinlayip duran yankilariyla
Her virajda sert ve keskin dönemec
Yaklasip giden bir sey var umuduyla kendi halindeligin
Oyularak dis yüzeylerini görünmez gizlerle örtüp kapanip
Topraginda ve caninda damar damar suyu cekilen bir kurakligin
Gidilmis yollardan ve güdülmüs hayallerden
Dökülmüs sacilmislarini toplayip
Yaprak yaprak yazilanlari askin gönlüne sunarak

Ocak / 22