İlkbahar Busesi Şiiri - Sibel Orcan

Serseri yağmurlara doyunca toprak ana
Kıpırdanır tabiat gözlerini süzerek
Baharın gelişini tebliğ eder cihana
Parmağının ucunda usul usul gezerek

Papatyalar falları yazarken satır satır
Rengarenk mürekkebi gökkuşağı uzatır

Bülbüller ötüşünce ufukta şafak olur
Sabahın ilk bûsesi yüreğimi ısıtır
Gece söner, gün doğar yakamozlar kaybolur
Güneş gamzelerini gözlerime yansıtır

Masmavi gökyüzünde öbek öbek bulutlar
Bulutlara tünemiş gülümsüyor umutlar

Yeşerince vadiler dans eder kelebekler
Irmaklar eskisinden derin ve coşkun akar
Turkuaz gözlü aşık sevgilisini bekler
Buluştuğu deltalar daha hülyalı bakar

Köpük köpük yükselir Akdeniz’in suları
Balıkların elinde dalgaların yuları

Bir serçe kanatlanır kalbimin kafesinde
Gagasında mut taşır şehrimin dağlarına
Anadolu lehçesi yankılanır sesinde
Can gelir ovasına, al yeşil bağlarına

Yaşama heyecanı coşturur insanları
Fark etmez kökenleri, fark etmez lisanları