ilk yaz aydınlığı pencerem gözlerin akşam buğusu şarklı kalbimi kanatır sorgusu sofuca bakışların yüzün kilim zarifliği dokunmuş kibar duruşun bir güz sonrası yemişi durgun gözlerin demlensin içimde derin bir göl kımıltısız kirpiklerinden inci düşünce başlıyor büyük uğultu sorgusuz sualsiz susun ilk yaz sensiz olmuyor sevgilim düşümdeki dal kırığı kalbim kanlı bir kristal yolları kes yaz gitmesin
Tarık ÖzcanKayıt Tarihi : 2.12.2011 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!