İlk karanlığımızdan, son karanlığmıza kadar
Biraz güneş görürüz, birazda oyun oynarız
İster sefil yaşa, istersen cihana hükümdar
Faydalar, faydasız olduğunu birgün anlarız.
Birgün doğum gününmüz, ölüm günümüz olacak
Zaman merdivenlerine başkaları çıkacak
Birkaç nesil sonraya, hiçbir tanık kalmayacak
Şekilden, şekle giren hayalet gibi bakarız.
Akşamları gamlı baykuş egoistçe ötünce
O son çığlığın, ilk çığlığını örtbas edince
Hayatın son çeyreği gün batımına düşünce
İsyan bayrağını çekip gemileri yakarız.
Artılar, eksiler üzerine kurulmuş dünya
Masallar, çalgılar, oyunlar, boş inançlar varya
Ebediyet öyle bir izdiham, öyle bir furya
Düşünmeden bu alemde bir biz varız sanarız.
Kayıt Tarihi : 20.5.2022 21:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Yaman 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/20/ilk-ve-son-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!