İlk Vahi Şiiri - Nuh Comba

Muhammed (sav) Bin Abdullah kırk yaşına gelince
Toplumdan uzaklaştı Nur dağına yol aldı
Hira mağarasında o, inzivaya girince
Her gecesi tefekkür her gün ayrı hal aldı

Bir gece köşesinde tefekkürle meşgulken
Cebrail karşısına çıktı ‘’oku! Ey’’ dedi
Okumayı bilmeyen henüz ümmi bir kulken
Onu kanatlarıyla sıktı ‘’oku! Ey’’ dedi

Görevliydi Cebrail okutacaktı onu
Yaratanın emrine uyacaktı Muhammed(sav)
Alâk Suresi’nin ilk ayetleriydi konu
Yeryüzüne İslam’ı yayacaktı Muhammed(sav)

Perdeler kalktı bir bir sırlar ayan göründü
Dile geldi yeryüzü selam Ey nebi! dedi
Bir titreme gelince libasına büründü
Onun bu hallerine Cebrail gülümsedi

Evine geldiğinde yatağına uzandı
‘’Üşüyorum üstümü ört’’ dedi; o eşine
İşte bu kutlu gece vahiy geldiği andı
Kutlu nübüvvet tacı konulmuştu başına

Daha sonra ayetler birer birer indiler
Akın akın uydular insanlar bu davete
Cehaletin mumları her ayette söndüler
Ona tabi olanlar girecekler cennete