İlk ten Şiiri - Mehmet Sait İmret

ilk ten

her şey senin teninle birikti
dikey duran
yatay duran
dağılan
toparlanmaya çalışan her şey
senin teninle

tuzla buz olup dağılan camlar
saplanacağı gövdesini arıyor
cam ve gövdem

her şey sana dokunmak ile başladı
sana dokunmakla devam ediyor
bitmeyecek
bitmesin

madem bir şey bitmiyor
madem bir şey yoktan var olmuyor
daha dünya bile yokken
bir yerde bizden gizlenen
bütün suların biriktiği çukurun en dip noktasında
tüm suların üstümde durduğu o gece
ışık olur gibi sen değerken tenime
gece
dünya gibi kötü bir fikir oldu tanrıya
tanrının ellerindeki sular meteorlarla yeryüzümde

öğrendim
dünya tuzla buz
yüzüm sana dönük

gördüm
dünya sere serpe

cam çiğne birine dokunma
cam çiğne
camın ciğere yavaş yavaş gittiği

bana dokun