açılmayan sandıktan biten bir öykünün
bir parça öfke ve bir parça acı
ve hiç dinmeyecek sızısı yükseliyor.
gidip çok uzaklarda bulut oluyor
gölgesi denizlerin üzerine düşüyor.
……….
bir pencerenin önündeyim vakit akşam.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
